West Frisian edit

Etymology edit

From Old Frisian dwā, duā, from Proto-Germanic *dōną, from Proto-Indo-European *dʰeh₁-.

Pronunciation edit

Verb edit

dwaan

  1. to do
    Ik moat dan immen sykje dy't dat dwaan kin.
    I must find someone who can do that.

Inflection edit

Irregular
infinitive dwaan
3rd singular past die, diich, dyng
past participle dien
infinitive dwaan
long infinitive dwaan
gerund dwaan n
auxiliary hawwe
indicative present tense past tense
1st singular doch die, diich, dyng
2nd singular dochst diest, diichst, dyngst
3rd singular docht die, diich, dyng
plural dogge dienen, diene, digen, dyngen
imperative doch
participles dwaand, dwaande dien

Derived terms edit

Further reading edit

  • dwaan”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011