Dutch edit

Alternative forms edit

Etymology edit

Borrowed from English electrocute. Equivalent to a blend of elektro- +‎ executeren.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /eːˌlɛk.troː.kyˈteː.rə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: elek‧tro‧cu‧te‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb edit

elektrocuteren

  1. (transitive) to electrocute

Inflection edit

Conjugation of elektrocuteren (weak)
infinitive elektrocuteren
past singular elektrocuteerde
past participle geëlektrocuteerd
infinitive elektrocuteren
gerund elektrocuteren n
present tense past tense
1st person singular elektrocuteer elektrocuteerde
2nd person sing. (jij) elektrocuteert elektrocuteerde
2nd person sing. (u) elektrocuteert elektrocuteerde
2nd person sing. (gij) elektrocuteert elektrocuteerde
3rd person singular elektrocuteert elektrocuteerde
plural elektrocuteren elektrocuteerden
subjunctive sing.1 elektrocutere elektrocuteerde
subjunctive plur.1 elektrocuteren elektrocuteerden
imperative sing. elektrocuteer
imperative plur.1 elektrocuteert
participles elektrocuterend geëlektrocuteerd
1) Archaic.

Derived terms edit