Esperanto edit

Etymology edit

From Latin furia.

Pronunciation edit

  • IPA(key): [fuˈrio]
  • Audio:
    (file)
  • Rhymes: -io
  • Hyphenation: fu‧ri‧o

Noun edit

furio (accusative singular furion, plural furioj, accusative plural furiojn)

  1. a furious woman
  2. (Roman mythology) one of the Furies, goddesses of vengeance

See also edit

Ido edit

Etymology edit

Borrowed from English furyFrench furieGerman FurieItalian furiaSpanish furia, ultimately from Latin furia (rage, fury, frenzy).

Pronunciation edit

Noun edit

furio (plural furii)

  1. rage, fury
    Synonym: iracego

Latin edit

Etymology edit

From furia (rage, fury) +‎ .

Pronunciation edit

Verb edit

furiō (present infinitive furiāre, perfect active furiāvī, supine furiātum); first conjugation

  1. to drive mad, to madden, to enrage, to infuriate

Conjugation edit

   Conjugation of furiō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present furiō furiās furiat furiāmus furiātis furiant
imperfect furiābam furiābās furiābat furiābāmus furiābātis furiābant
future furiābō furiābis furiābit furiābimus furiābitis furiābunt
perfect furiāvī furiāvistī furiāvit furiāvimus furiāvistis furiāvērunt,
furiāvēre
pluperfect furiāveram furiāverās furiāverat furiāverāmus furiāverātis furiāverant
future perfect furiāverō furiāveris furiāverit furiāverimus furiāveritis furiāverint
passive present furior furiāris,
furiāre
furiātur furiāmur furiāminī furiantur
imperfect furiābar furiābāris,
furiābāre
furiābātur furiābāmur furiābāminī furiābantur
future furiābor furiāberis,
furiābere
furiābitur furiābimur furiābiminī furiābuntur
perfect furiātus + present active indicative of sum
pluperfect furiātus + imperfect active indicative of sum
future perfect furiātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present furiem furiēs furiet furiēmus furiētis furient
imperfect furiārem furiārēs furiāret furiārēmus furiārētis furiārent
perfect furiāverim furiāverīs furiāverit furiāverīmus furiāverītis furiāverint
pluperfect furiāvissem furiāvissēs furiāvisset furiāvissēmus furiāvissētis furiāvissent
passive present furier furiēris,
furiēre
furiētur furiēmur furiēminī furientur
imperfect furiārer furiārēris,
furiārēre
furiārētur furiārēmur furiārēminī furiārentur
perfect furiātus + present active subjunctive of sum
pluperfect furiātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present furiā furiāte
future furiātō furiātō furiātōte furiantō
passive present furiāre furiāminī
future furiātor furiātor furiantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives furiāre furiāvisse furiātūrum esse furiārī furiātum esse furiātum īrī
participles furiāns furiātūrus furiātus furiandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
furiandī furiandō furiandum furiandō furiātum furiātū

References edit

  • furio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • furio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Romanian edit

Pronunciation edit

Noun edit

furio f

  1. vocative singular of furie