gębacz

Polish

Etymology

From gęba +‎ -acz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɡɛm.bat͡ʂ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛmbat͡ʂ
• Syllabification: gę‧bacz

Noun

gębacz m pers

1. (dated) someone with prominent lips or a wide mouth
2. (dated) bigmouth, loudmouth (one who talks too much or too loudly)

   Synonyms: pyskacz, krzykacz, gardłacz

Declension

Declension of gębacz

	singular	plural
nominative	gębacz	gębacze
genitive	gębacza	gębaczy / gębaczów
dative	gębaczowi	gębaczom
accusative	gębacza	gębaczy / gębaczów
instrumental	gębaczem	gębaczami
locative	gębaczu	gębaczach
vocative	gębaczu	gębacze

Noun

gębacz m animal

1. (zoology) mouthbrooder

   Synonym: pyszczak

Declension

Declension of gębacz

	singular	plural
nominative	gębacz	gębacze
genitive	gębacza	gębaczy
dative	gębaczowi	gębaczom
accusative	gębacza	gębacze
instrumental	gębaczem	gębaczami
locative	gębaczu	gębaczach
vocative	gębaczu	gębacze

Further reading

• gębacz in Polish dictionaries at PWN