gedik
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish گدك (gedik, “notch, gap; mountain pass”), from Proto-Turkic *kēt- (“to indent, notch, crack”). Cognate with Azerbaijani gədik. Note the Turkic borrowings: Northern Kurdish gêdûk, geydûk, Armenian Գյադուկ (Gyaduk).
Noun edit
gedik (definite accusative gediği, plural gedikler)
Declension edit
Related terms edit
References edit
- “gedik”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Nişanyan, Sevan (2002–) “gedik”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “كدك”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1531
Volapük edit
Adjective edit
gedik
Declension edit
Declension of gedik
preceding noun | positive | comparative | superlative | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
gedik | gedikum | gedikün | |||||||||||
separated | singular | plural | singular | plural | singular | plural | |||||||
nominative | gedik | gediks | gedikum | gedikums | gedikün | gediküns | |||||||
genitive | gedika | gedikas | gedikuma | gedikumas | gediküna | gedikünas | |||||||
dative | gedike | gedikes | gedikume | gedikumes | gediküne | gedikünes | |||||||
accusative | gediki | gedikis | gedikumi | gedikumis | gediküni | gedikünis | |||||||
predicative | gediku | gedikus | gedikumu | gedikumus | gedikünu | gedikünus | |||||||
vocative | o gedik! | o gediks! | o gedikum! | o gedikums! | o gedikün! | o gediküns! |