Dutch edit

Etymology edit

From her +‎ bewapenen.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈɦɛr.bəˌʋaː.pə.nə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: her‧be‧wa‧pe‧nen

Verb edit

herbewapenen

  1. (transitive) to rearm

Inflection edit

Inflection of herbewapenen (weak, prefixed)
infinitive herbewapenen
past singular herbewapende
past participle herbewapend
infinitive herbewapenen
gerund herbewapenen n
present tense past tense
1st person singular herbewapen herbewapende
2nd person sing. (jij) herbewapent herbewapende
2nd person sing. (u) herbewapent herbewapende
2nd person sing. (gij) herbewapent herbewapende
3rd person singular herbewapent herbewapende
plural herbewapenen herbewapenden
subjunctive sing.1 herbewapene herbewapende
subjunctive plur.1 herbewapenen herbewapenden
imperative sing. herbewapen
imperative plur.1 herbewapent
participles herbewapenend herbewapend
1) Archaic.

Derived terms edit