hertrouwen
Dutch edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Verb edit
hertrouwen
- (transitive, intransitive) to remarry (to marry after the end of a previous marriage)
Inflection edit
| Inflection of hertrouwen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | hertrouwen | |||
| past singular | hertrouwde | |||
| past participle | hertrouwd | |||
| infinitive | hertrouwen | |||
| gerund | hertrouwen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | hertrouw | hertrouwde | ||
| 2nd person sing. (jij) | hertrouwt | hertrouwde | ||
| 2nd person sing. (u) | hertrouwt | hertrouwde | ||
| 2nd person sing. (gij) | hertrouwt | hertrouwde | ||
| 3rd person singular | hertrouwt | hertrouwde | ||
| plural | hertrouwen | hertrouwden | ||
| subjunctive sing.1 | hertrouwe | hertrouwde | ||
| subjunctive plur.1 | hertrouwen | hertrouwden | ||
| imperative sing. | hertrouw | |||
| imperative plur.1 | hertrouwt | |||
| participles | hertrouwend | hertrouwd | ||
| 1) Archaic. | ||||