il·lusionar
Catalan edit
Etymology edit
Verb edit
il·lusionar (first-person singular present il·lusiono, first-person singular preterite il·lusioní, past participle il·lusionat)
- (transitive) to give (someone) false hopes, to deceive
- (takes a reflexive pronoun, intransitive) to indulge in wishful thinking
- 1940, Antoni Rovira i Virgili, Els darrers dies de la Catalunya republicana:
- Torno a il·lusionar-me, com en un dolç engany volgut, sobre la possibilitat de passar a Olot unes quantes setmanes.
- I'm again thinking wishfully, as in a sweet and willful deception, about the possibility of spending a few weeks in Olot.
Conjugation edit
Conjugation of il·lusionar (first conjugation)
Related terms edit
Further reading edit
- “il·lusionar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024