końcówka

Polish

Etymology

From koniec +‎ -ówka.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔɲˈt͡suf.ka/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ufka
• Syllabification: koń‧ców‧ka

Noun

końcówka f

1. end, tip

   Elektryczne szczoteczki do zębów mają wymienne końcówki. ― Electric toothbrushes have replaceable tips.

2. (chess) endgame

   Synonym: gra końcowa

3. (linguistics) ending, desinence

Declension

Declension of końcówka

	singular	plural
nominative	końcówka	końcówki
genitive	końcówki	końcówek
dative	końcówce	końcówkom
accusative	końcówkę	końcówki
instrumental	końcówką	końcówkami
locative	końcówce	końcówkach
vocative	końcówko	końcówki

Derived terms

adjectives

• bezkońcówkowy
• końcówkowy

 

Further reading

• końcówka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• końcówka in Polish dictionaries at PWN