kringe
West Frisian edit
Etymology edit
Unknown. Possibly from Old Frisian thringa, from Proto-Germanic *þrinhwaną.
Pronunciation edit
Verb edit
kringe
- to press, to push forcefully
Inflection edit
Strong class 3 | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | kringe | |||
3rd singular past | krong | |||
past participle | krongen | |||
infinitive | kringe | |||
long infinitive | kringen | |||
gerund | kringen n | |||
auxiliary | hawwe | |||
indicative | present tense | past tense | ||
1st singular | kring | krong | ||
2nd singular | kringst | krongst | ||
3rd singular | kringt | krong | ||
plural | kringe | krongen | ||
imperative | kring | |||
participles | kringend | krongen |
Derived terms edit
Further reading edit
- “kringe”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011