kwistig
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch quistich. Equivalent to kwisten + -ig.
Pronunciation edit
Adjective edit
kwistig (comparative kwistiger, superlative kwistigst)
- generous, giving or spending liberally
- (archaic, except when modified by te) wasteful, profligate, prodigal
- Synonyms: spilziek, verkwistend
Inflection edit
| Inflection of kwistig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | kwistig | |||
| inflected | kwistige | |||
| comparative | kwistiger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | kwistig | kwistiger | het kwistigst het kwistigste | |
| indefinite | m./f. sing. | kwistige | kwistigere | kwistigste |
| n. sing. | kwistig | kwistiger | kwistigste | |
| plural | kwistige | kwistigere | kwistigste | |
| definite | kwistige | kwistigere | kwistigste | |
| partitive | kwistigs | kwistigers | — | |