miña
See also: Appendix:Variations of "mina"
Fala edit
Pronunciation edit
Determiner edit
miña f sg
Pronoun edit
miña f sg
See also edit
Fala possessive determiners and pronouns
Possessee | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||||
Masculine | Feminine | Masculine | Feminine | |||
Possessor | First person | Singular | mei | miña | meis | miñas |
Plural | nosu | nosa | nosus | nosas | ||
Second person | Singular | tei | túa, tu1 | teis | túas, tus1 | |
Plural | vosu | vosa | vosus | vosas | ||
Third person | sei | súa, su1 | seis | súas, sus1 |
- Determiner forms used in Lagarteiru before a noun.
References edit
Galician edit
Etymology edit
From Old Galician-Portuguese mĩa, miña, from Latin mea (“my, mine”).
Pronunciation edit
Pronoun edit
miña f (masculine singular meu, masculine plural meus, feminine singular miña, feminine plural miñas)
- (possessive) mine, my
- Esta é a miña casa. ― This is my house.
- A casa é miña. ― The house is mine.
- Miña raíña, que tes? ― My queen [my love], what's wrong?
Usage notes edit
As a determiner it is usually preceded by the definite article a, but not when used in a vocative context.
See also edit
References edit
- “mi_a” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “miña” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “miña” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “miña” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “meu” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.