Pronunciation
edit
Etymology 1
edit
From o- + bić.
obić pf (imperfective obijać)
- (transitive, reflexive with się) to strike, to knock
- (transitive, reflexive with się) to chip, to damage
- (transitive, reflexive with się) to bruise (fruit)
- (transitive, reflexive with się) to upholster, to pad
Conjugation
edit
Conjugation of obić pf
|
obić
|
obiję
|
obijemy
|
obijesz
|
obijecie
|
obije
|
obiją
|
obije się
|
obiłem, -(e)m obił
|
obiłam, -(e)m obiła
|
obiłom, -(e)m obiło
|
obiliśmy, -(e)śmy obili
|
obiłyśmy, -(e)śmy obiły
|
obiłeś, -(e)ś obił
|
obiłaś, -(e)ś obiła
|
obiłoś, -(e)ś obiło
|
obiliście, -(e)ście obili
|
obiłyście, -(e)ście obiły
|
obił
|
obiła
|
obiło
|
obili
|
obiły
|
obito
|
obiłbym, bym obił
|
obiłabym, bym obiła
|
obiłobym, bym obiło
|
obilibyśmy, byśmy obili
|
obiłybyśmy, byśmy obiły
|
obiłbyś, byś obił
|
obiłabyś, byś obiła
|
obiłobyś, byś obiło
|
obilibyście, byście obili
|
obiłybyście, byście obiły
|
obiłby, by obił
|
obiłaby, by obiła
|
obiłoby, by obiło
|
obiliby, by obili
|
obiłyby, by obiły
|
obito by
|
niech obiję
|
obijmy
|
obij
|
obijcie
|
niech obije
|
niech obiją
|
obity
|
obita
|
obite
|
obici
|
obite
|
obiwszy
|
obicie
|
Derived terms
edit
Etymology 2
edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
obić n
- genitive plural of obicie
Further reading
edit
- obić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- obić in Polish dictionaries at PWN