Dutch edit

Etymology edit

on- +‎ schuldig

Pronunciation edit

  • (file)

Adjective edit

onschuldig (comparative onschuldiger, superlative onschuldigst)

  1. Innocent.

Inflection edit

Inflection of onschuldig
uninflected onschuldig
inflected onschuldige
comparative onschuldiger
positive comparative superlative
predicative/adverbial onschuldig onschuldiger het onschuldigst
het onschuldigste
indefinite m./f. sing. onschuldige onschuldigere onschuldigste
n. sing. onschuldig onschuldiger onschuldigste
plural onschuldige onschuldigere onschuldigste
definite onschuldige onschuldigere onschuldigste
partitive onschuldigs onschuldigers

Descendants edit

  • Negerhollands: onskuldig, onskyldig