onthoofden
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch onthôveden. Equivalent to modern hoofd (“head”) + ont- -en (privative verb-forming circumfix).
Pronunciation edit
Verb edit
onthoofden
- To behead, decapitate, notably as capital punishment
- Synonym: onthalzen
- (figuratively) To remove the leadership, the brains etc. (from ...)
- Zonder de voorzitter is de onthoofde raad besluiteloos
- Without its chairman, the headless board is indecisive
- Zonder de voorzitter is de onthoofde raad besluiteloos
Inflection edit
| Inflection of onthoofden (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | onthoofden | |||
| past singular | onthoofdde | |||
| past participle | onthoofd | |||
| infinitive | onthoofden | |||
| gerund | onthoofden n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | onthoofd | onthoofdde | ||
| 2nd person sing. (jij) | onthoofdt | onthoofdde | ||
| 2nd person sing. (u) | onthoofdt | onthoofdde | ||
| 2nd person sing. (gij) | onthoofdt | onthoofdde | ||
| 3rd person singular | onthoofdt | onthoofdde | ||
| plural | onthoofden | onthoofdden | ||
| subjunctive sing.1 | onthoofde | onthoofdde | ||
| subjunctive plur.1 | onthoofden | onthoofdden | ||
| imperative sing. | onthoofd | |||
| imperative plur.1 | onthoofdt | |||
| participles | onthoofdend | onthoofd | ||
| 1) Archaic. | ||||