ontraadselen
Dutch edit
Etymology edit
From raadsel (“riddle”) + ont- -en (privative verb-forming circumfix).
Pronunciation edit
Verb edit
ontraadselen
- (transitive) to solve, unriddle
Inflection edit
| Conjugation of ontraadselen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontraadselen | |||
| past singular | ontraadselde | |||
| past participle | ontraadseld | |||
| infinitive | ontraadselen | |||
| gerund | ontraadselen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontraadsel | ontraadselde | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontraadselt | ontraadselde | ||
| 2nd person sing. (u) | ontraadselt | ontraadselde | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontraadselt | ontraadselde | ||
| 3rd person singular | ontraadselt | ontraadselde | ||
| plural | ontraadselen | ontraadselden | ||
| subjunctive sing.1 | ontraadsele | ontraadselde | ||
| subjunctive plur.1 | ontraadselen | ontraadselden | ||
| imperative sing. | ontraadsel | |||
| imperative plur.1 | ontraadselt | |||
| participles | ontraadselend | ontraadseld | ||
| 1) Archaic. | ||||