Dutch edit

Etymology edit

From vriend (friend) +‎ ont- -en (privative verb-forming circumfix); calque of English unfriend.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˌɔntˈfrin.də(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: ont‧vrien‧den
  • Rhymes: -indən

Verb edit

ontvrienden

  1. (transitive) to unfriend (to remove as a friend, e.g. from a friend list, on social media)

Inflection edit

Inflection of ontvrienden (weak, prefixed)
infinitive ontvrienden
past singular ontvriendde
past participle ontvriend
infinitive ontvrienden
gerund ontvrienden n
present tense past tense
1st person singular ontvriend ontvriendde
2nd person sing. (jij) ontvriendt ontvriendde
2nd person sing. (u) ontvriendt ontvriendde
2nd person sing. (gij) ontvriendt ontvriendde
3rd person singular ontvriendt ontvriendde
plural ontvrienden ontvriendden
subjunctive sing.1 ontvriende ontvriendde
subjunctive plur.1 ontvrienden ontvriendden
imperative sing. ontvriend
imperative plur.1 ontvriendt
participles ontvriendend ontvriend
1) Archaic.

Antonyms edit