ophoepelen
Dutch edit
Etymology edit
From the late 18th century. Compound of op + hoepelen (“to roll hoops”). See hoepelen for more on the meaning “to go away”.
Pronunciation edit
Verb edit
ophoepelen
- (intransitive, mildly vulgar) to get lost, to go away, to piss off
- Synonyms: aftaaien, opdonderen, opflikkeren, opkankeren, oppleuren, oprotten, opsodemieteren, optyfen, opzouten
- 1798, “Brief van Bonifacius Veredik, aangaande zyn vriend den burger Minutieux, aan D ****.”, in Vaderlandsche letteroefeningen, page 410:
- Toen ik naar de reden van dit spoedig vertrek vernam, zeide zy my: ‘Den volgenden morgen, na dat wy dien kwast in huis gekreegen hadden, moest 'er een loog gekookt worden; doch Mynheer was te fyn van neus, om den reuk daarvan te verdraagen, en hoepelde, zo ras doenlyk, op, na de straat d'Antin.’
- (please add an English translation of this quotation)
Inflection edit
| Inflection of ophoepelen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ophoepelen | |||
| past singular | hoepelde op | |||
| past participle | opgehoepeld | |||
| infinitive | ophoepelen | |||
| gerund | ophoepelen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | hoepel op | hoepelde op | ophoepel | ophoepelde |
| 2nd person sing. (jij) | hoepelt op | hoepelde op | ophoepelt | ophoepelde |
| 2nd person sing. (u) | hoepelt op | hoepelde op | ophoepelt | ophoepelde |
| 2nd person sing. (gij) | hoepelt op | hoepelde op | ophoepelt | ophoepelde |
| 3rd person singular | hoepelt op | hoepelde op | ophoepelt | ophoepelde |
| plural | hoepelen op | hoepelden op | ophoepelen | ophoepelden |
| subjunctive sing.1 | hoepele op | hoepelde op | ophoepele | ophoepelde |
| subjunctive plur.1 | hoepelen op | hoepelden op | ophoepelen | ophoepelden |
| imperative sing. | hoepel op | |||
| imperative plur.1 | hoepelt op | |||
| participles | ophoepelend | opgehoepeld | ||
| 1) Archaic. | ||||