peccator
Interlingua edit
Noun edit
peccator (plural peccatores)
Related terms edit
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /pekˈkaː.tor/, [pɛkˈkäːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pekˈka.tor/, [pekˈkäːt̪or]
Noun edit
peccātor m (genitive peccātōris); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | peccātor | peccātōrēs |
Genitive | peccātōris | peccātōrum |
Dative | peccātōrī | peccātōribus |
Accusative | peccātōrem | peccātōrēs |
Ablative | peccātōre | peccātōribus |
Vocative | peccātor | peccātōrēs |
Descendants edit
- Asturian: pecador
- Old Piedmontese: pecaor
- Piedmontese: pëcào
- Old Lombard: peccaor
- Catalan: pecador
- Dalmatian: pecataur
- French: pécheur
- Friulian: pecjadôr
- Galician: pecador
- Italian: peccatore
- Occitan: pecador
- Old French: pecheor
- Old Galician-Portuguese: pecador
- Portuguese: pecador
- Sardinian: pecadore, pecadori
- Sicilian: piccaturi
- Spanish: pecador
- Venetian: pecador
- Welsh: pechadur
Verb edit
peccātor
References edit
- “peccator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- peccator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) a guilty conscience: conscientia mala or peccatorum, culpae, sceleris, delicti
- (ambiguous) a guilty conscience: conscientia mala or peccatorum, culpae, sceleris, delicti