pierścień

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish pierścień, pierzcień, pierzścień, pirścień, from Proto-Slavic *pьrsty (“finger ring; ring”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpjɛr.ɕt͡ɕɛɲ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛrɕt͡ɕɛɲ
• Syllabification: pier‧ścień

Noun

pierścień m inan (diminutive pierścionek)

1. ring (a round piece of metal worn around the finger)

   pierścień na serwetę ― napkin ring

2. (algebra) ring
3. (geometry) ring, annulus (a planar geometrical figure included between two concentric circles)
4. (astronomy) planetary ring
5. annual ring

Declension

Declension of pierścień

	singular	plural
nominative	pierścień	pierścienie
genitive	pierścienia	pierścieni
dative	pierścieniowi	pierścieniom
accusative	pierścień	pierścienie
instrumental	pierścieniem	pierścieniami
locative	pierścieniu	pierścieniach
vocative	pierścieniu	pierścienie

Derived terms

adjectives

• pierścieniasty
• pierścieniowaty
• pierścieniowy
• pierścienny

 

nouns

• pierścienica
• pierścieniec
• pierścieniopłat
• pierścieniówka
• pierściennik
• podpierścień

 

verb

• pierścienić impf

 

Related terms

noun

• naparstek

 

Further reading

• pierścień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pierścień in Polish dictionaries at PWN