pracuś

Polish

Etymology

From praca +‎ -uś.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpra.t͡suɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -at͡suɕ
• Syllabification: pra‧cuś

Noun

pracuś m pers

1. (colloquial, humorous) a hardworking person

   Antonyms: leń, leniuch, wałkoń, obibok, próżniak, nierób

Declension

Declension of pracuś

	singular	plural
nominative	pracuś	pracusie
genitive	pracusia	pracusiów
dative	pracusiowi	pracusiom
accusative	pracusia	pracusiów
instrumental	pracusiem	pracusiami
locative	pracusiu	pracusiach
vocative	pracusiu	pracusie

Further reading

• pracuś in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pracuś in Polish dictionaries at PWN