Latin edit

Etymology edit

From prae- +‎ vinciō.

Pronunciation edit

Verb edit

praevinciō (present infinitive praevincīre, perfect active praevīnxī, supine praevīnctum); fourth conjugation

  1. to bind before or in front, to fetter

Conjugation edit

   Conjugation of praevinciō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praevinciō praevincīs praevincit praevincīmus praevincītis praevinciunt
imperfect praevinciēbam praevinciēbās praevinciēbat praevinciēbāmus praevinciēbātis praevinciēbant
future praevinciam praevinciēs praevinciet praevinciēmus praevinciētis praevincient
perfect praevīnxī praevīnxistī praevīnxit praevīnximus praevīnxistis praevīnxērunt,
praevīnxēre
pluperfect praevīnxeram praevīnxerās praevīnxerat praevīnxerāmus praevīnxerātis praevīnxerant
future perfect praevīnxerō praevīnxeris praevīnxerit praevīnxerimus praevīnxeritis praevīnxerint
passive present praevincior praevincīris,
praevincīre
praevincītur praevincīmur praevincīminī praevinciuntur
imperfect praevinciēbar praevinciēbāris,
praevinciēbāre
praevinciēbātur praevinciēbāmur praevinciēbāminī praevinciēbantur
future praevinciar praevinciēris,
praevinciēre
praevinciētur praevinciēmur praevinciēminī praevincientur
perfect praevīnctus + present active indicative of sum
pluperfect praevīnctus + imperfect active indicative of sum
future perfect praevīnctus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praevinciam praevinciās praevinciat praevinciāmus praevinciātis praevinciant
imperfect praevincīrem praevincīrēs praevincīret praevincīrēmus praevincīrētis praevincīrent
perfect praevīnxerim praevīnxerīs praevīnxerit praevīnxerīmus praevīnxerītis praevīnxerint
pluperfect praevīnxissem praevīnxissēs praevīnxisset praevīnxissēmus praevīnxissētis praevīnxissent
passive present praevinciar praevinciāris,
praevinciāre
praevinciātur praevinciāmur praevinciāminī praevinciantur
imperfect praevincīrer praevincīrēris,
praevincīrēre
praevincīrētur praevincīrēmur praevincīrēminī praevincīrentur
perfect praevīnctus + present active subjunctive of sum
pluperfect praevīnctus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present praevincī praevincīte
future praevincītō praevincītō praevincītōte praevinciuntō
passive present praevincīre praevincīminī
future praevincītor praevincītor praevinciuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praevincīre praevīnxisse praevīnctūrum esse praevincīrī praevīnctum esse praevīnctum īrī
participles praevinciēns praevīnctūrus praevīnctus praevinciendus,
praevinciundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praevinciendī praevinciendō praevinciendum praevinciendō praevīnctum praevīnctū

References edit

  • praevincio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praevincio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.