promutuor
Latin edit
Etymology edit
Verb edit
prōmūtuor (present infinitive prōmūtuārī, perfect active prōmūtuātus sum); first conjugation, deponent (Late Latin)
- to lend in advance
Conjugation edit
Derived terms edit
References edit
- “promutuor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- promutuor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.