punyir

Catalan

Etymology

Inherited from Latin pungere, with normal change of conjugation to -ir.

Pronunciation

• IPA^(key): (Central, Balearic) [puˈɲi]
• IPA^(key): (Valencian) [puˈɲiɾ]

Verb

punyir (first-person singular present punyo, first-person singular preterite punyí, past participle punyit)

1. (transitive) to poke, to prick

   Synonym: punxar

Conjugation

    Conjugation of punyir (third conjugation, without -eix-)

infinitive			punyir
gerund			punyint
past participle				masculine		feminine
		singular		punyit		punyida
		plural		punyits		punyides
person		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
indicative		jo	tu	ell/ella vostè	nosaltres nós	vosaltres vós	ells/elles vostès
	present	punyo	punys	puny	punyim	punyiu	punyen
	imperfect	punyia	punyies	punyia	punyíem	punyíeu	punyien
	future	punyiré	punyiràs	punyirà	punyirem	punyireu	punyiran
	preterite	punyí	punyires	punyí	punyírem	punyíreu	punyiren
	conditional	punyiria	punyiries	punyiria	punyiríem	punyiríeu	punyirien
subjunctive		jo	tu	ell/ella vostè	nosaltres nós	vosaltres vós	ells/elles vostès
	present	punyi	punyis	punyi	punyim	punyiu	punyin
	imperfect	punyís	punyissis	punyís	punyíssim	punyíssiu	punyissin
imperative		—	tu	vostè	nosaltres	vosaltres vós	vostès
	affirmative	—	puny	punyi	punyim	punyiu	punyin
	negative (no)	—	no punyis	no punyi	no punyim	no punyiu	no punyin

Further reading

• “punyir” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.