See also: rendí

Galician edit

Verb edit

rendi

  1. (reintegrationist norm) first-person singular preterite indicative of render

Hungarian edit

Etymology edit

rend +‎ -i

Pronunciation edit

  • IPA(key): [ˈrɛndi]
  • Hyphenation: ren‧di
  • Rhymes: -di

Adjective edit

rendi (not comparable)

  1. Of or relating to order.

Declension edit

Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
singular plural
nominative rendi rendiek
accusative rendit rendieket
dative rendinek rendieknek
instrumental rendivel rendiekkel
causal-final rendiért rendiekért
translative rendivé rendiekké
terminative rendiig rendiekig
essive-formal rendiként rendiekként
essive-modal
inessive rendiben rendiekben
superessive rendin rendieken
adessive rendinél rendieknél
illative rendibe rendiekbe
sublative rendire rendiekre
allative rendihez rendiekhez
elative rendiből rendiekből
delative rendiről rendiekről
ablative renditől rendiektől
non-attributive
possessive - singular
rendié rendieké
non-attributive
possessive - plural
rendiéi rendiekéi

Derived terms edit

Related terms edit

Further reading edit

  • rendi in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN

Italian edit

Pronunciation edit

Verb edit

rendi

  1. inflection of rendere:
    1. second-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Anagrams edit

Latin edit

Participle edit

rendī

  1. inflection of rendus:
    1. nominative/vocative masculine plural
    2. genitive masculine/neuter singular

Louisiana Creole edit

Etymology edit

From French rendu (given, arrived), from French se rendre (to arrive).

Verb edit

rendi

  1. to arrive

References edit

  • Alcée Fortier, Louisiana Folktales

Portuguese edit

Verb edit

rendi

  1. first-person singular preterite indicative of render