renna
Corsican edit
Etymology edit
Borrowed from French renne, borrowed from a North Germanic language, from Old Norse hreinn. Cognates include Italian renna and Portuguese rena.
Pronunciation edit
Noun edit
renna f (plural renne)
References edit
- “renna” in INFCOR: Banca di dati di a lingua corsa
Faroese edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Probably from Old Norse renna, yielding also Icelandic renna, Norwegian renne, Swedish ränna, Danish rende; from Proto-Germanic *rannijǭ, Also related to Gothic 𐍂𐌹𐌽𐌽𐍉 (rinnō), Old High German rinna (both, from *rinnǭ).
Noun edit
renna f (genitive singular rennu, plural rennur)
Declension edit
Declension of renna | ||||
---|---|---|---|---|
f1 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | renna | rennan | rennur | rennurnar |
accusative | rennu | rennuna | rennur | rennurnar |
dative | rennu | rennuni | rennum | rennunum |
genitive | rennu | rennunnar | renna | rennanna |
Etymology 2 edit
From Old Norse renna (1), alteration of earlier rinna, influenced by the weak verb renna (2) (whence Faroese renna (3)).
Verb edit
renna (third person singular past indicative rann, third person plural past indicative runnu, supine runnið)
Conjugation edit
Conjugation of renna (group v-48) | ||
---|---|---|
infinitive | renna | |
supine | runnið | |
participle (a34)1 | rennandi | runnin |
present | past | |
first singular | renni | rann |
second singular | rennur | ranst |
third singular | rennur | rann |
plural | renna | runnu |
imperative | ||
singular | renn! | |
plural | rennið! | |
1Only the past participle being declined. |
Etymology 3 edit
Verb edit
renna (third person singular past indicative rendi, third person plural past indicative rendu, supine rent)
Conjugation edit
Conjugation of renna (group v-8) | ||
---|---|---|
infinitive | renna | |
supine | rent | |
participle (a7)1 | rennandi | rendur |
present | past | |
first singular | renni | rendi |
second singular | rennir | rendi |
third singular | rennir | rendi |
plural | renna | rendu |
imperative | ||
singular | renna! | |
plural | rennið! | |
1Only the past participle being declined. |
Icelandic edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Probably from an Old Norse *renna (from Proto-Germanic *rannijǭ; see Etymology 2 below).
See also Faroese renna (1), Norwegian Bokmål renne, Swedish ränna, Danish rende. Also related to Gothic 𐍂𐌹𐌽𐌽𐍉 (rinnō), Old High German rinna (both, from Proto-Germanic *rinnǭ).
Noun edit
renna f (genitive singular rennu, nominative plural rennur)
Declension edit
Etymology 2 edit
From Old Norse renna (1), from earlier rinna, from Proto-Germanic *rinnaną; the alteration i > e is due to influence from the weak verb renna (2) (whence Icelandic renna (3)).
Verb edit
renna (strong verb, third-person singular past indicative rann, third-person plural past indicative runnu, supine runnið)
- (of liquid) to flow, run
- (of anything solid) to glide, slide (move over a surface)
- Skeiðin rann eftir endilöngu eldhúsborðinu. ― The spoon slid the whole length of the kitchen table.
- (of a person) to slip, slide (lose one’s balance on a slippery surface)
- (archaic) to run (move quickly)
- to rise, grow
- to melt
Conjugation edit
infinitive (nafnháttur) |
að renna | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
runnið | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
rennandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég renn | við rennum | present (nútíð) |
ég renni | við rennum |
þú rennur | þið rennið | þú rennir | þið rennið | ||
hann, hún, það rennur | þeir, þær, þau renna | hann, hún, það renni | þeir, þær, þau renni | ||
past (þátíð) |
ég rann | við runnum | past (þátíð) |
ég rynni | við rynnum |
þú rannst | þið runnuð | þú rynnir | þið rynnuð | ||
hann, hún, það rann | þeir, þær, þau runnu | hann, hún, það rynni | þeir, þær, þau rynnu | ||
imperative (boðháttur) |
renn (þú) | rennið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
renndu | renniði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
runninn | runnin | runnið | runnir | runnar | runnin | |
accusative (þolfall) |
runninn | runna | runnið | runna | runnar | runnin | |
dative (þágufall) |
runnum | runninni | runnu | runnum | runnum | runnum | |
genitive (eignarfall) |
runnins | runninnar | runnins | runninna | runninna | runninna | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
runni | runna | runna | runnu | runnu | runnu | |
accusative (þolfall) |
runna | runnu | runna | runnu | runnu | runnu | |
dative (þágufall) |
runna | runnu | runna | runnu | runnu | runnu | |
genitive (eignarfall) |
runna | runnu | runna | runnu | runnu | runnu |
Synonyms edit
Etymology 3 edit
From Old Norse renna (2), from Proto-Germanic *rannijaną. Causative of renna (2).
Verb edit
renna (weak verb, third-person singular past indicative renndi, supine rennt)
- (transitive, with dative) to cause (a liquid) to flow; to pour
- (transitive, with dative) to melt
- (transitive, with dative) to cause (e.g. a horse) to run
- (transitive, with dative) to slide (something or someone) (across a surface or downhill)
Conjugation edit
infinitive (nafnháttur) |
að renna | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
rennt | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
rennandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég renni | við rennum | present (nútíð) |
ég renni | við rennum |
þú rennir | þið rennið | þú rennir | þið rennið | ||
hann, hún, það rennir | þeir, þær, þau renna | hann, hún, það renni | þeir, þær, þau renni | ||
past (þátíð) |
ég rennti | við renntum | past (þátíð) |
ég rennti | við renntum |
þú renntir | þið renntuð | þú renntir | þið renntuð | ||
hann, hún, það rennti | þeir, þær, þau renntu | hann, hún, það rennti | þeir, þær, þau renntu | ||
imperative (boðháttur) |
renn (þú) | rennið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
renntu | renniði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
renntur | rennt | rennt | renntir | renntar | rennt | |
accusative (þolfall) |
renntan | rennta | rennt | rennta | renntar | rennt | |
dative (þágufall) |
renntum | renntri | renntu | renntum | renntum | renntum | |
genitive (eignarfall) |
rennts | renntrar | rennts | renntra | renntra | renntra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
rennti | rennta | rennta | renntu | renntu | renntu | |
accusative (þolfall) |
rennta | renntu | rennta | renntu | renntu | renntu | |
dative (þágufall) |
rennta | renntu | rennta | renntu | renntu | renntu | |
genitive (eignarfall) |
rennta | renntu | rennta | renntu | renntu | renntu |
Italian edit
Etymology edit
From French renne, from Icelandic hreinn.
Pronunciation edit
Noun edit
renna f (plural renne)
Madurese edit
Romanization edit
renna
- Romanization of ꦉꦤ꧀ꦤ
Norwegian Nynorsk edit
Etymology 1 edit
From Old Norse renna (1), earlier rinna.
Alternative forms edit
Pronunciation edit
Verb edit
renna (present tense renn, past tense rann, supine runne, past participle runnen, present participle rennande, imperative renn)
Etymology 2 edit
Alternative forms edit
Pronunciation edit
Verb edit
renna (present tense renner, past tense rende or rente, past participle rent, present participle rennande, imperative renn)
Etymology 3 edit
Pronunciation edit
Noun edit
renna n
References edit
- “renna” in The Nynorsk Dictionary.
Old Frisian edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From Proto-Germanic *rinnaną (“to run, to flow”), *rannijaną (“to cause to run”).
Verb edit
renna
- to run
Inflection edit
infinitive | renna | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | renne | rann |
2nd person singular | rennest, rennst | rannest, rannst |
3rd person singular | renneth, rennth | rann |
plural | rennath | runnen |
subjunctive | present | past |
singular | renne | runne |
plural | renne, rennen | runne, runnen |
imperative | present | |
singular | renn | |
plural | renneth | |
participle | present | past |
rennande | erunnen, runnen |
infinitive | renna | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | renne | rende |
2nd person singular | rennest, rennst | rendest |
3rd person singular | renneth, rennth | rende |
plural | rennath | renden |
subjunctive | present | past |
singular | renne | rende |
plural | renne, rennen | rende, renden |
imperative | present | |
singular | renne | |
plural | rennath | |
participle | present | past |
rennande | erenned, renned |
Descendants edit
- West Frisian: rinne
Old Norse edit
Etymology 1 edit
Alteration of earlier rinna, influenced by renna (2).
Verb edit
renna
- (Old West Norse) Alternative form of rinna.
Etymology 2 edit
Causative of rinna, from Proto-Germanic *rannijaną. Cognate with Old Saxon rennian, Old High German rennen.
Verb edit
renna
- (transitive) to cause (a liquid) to flow; to pour
- (transitive) to melt (something)
Descendants edit
- Icelandic: renna
- Faroese: renna
- Norwegian Nynorsk: renna, renne
- Old Swedish: rænna
- Swedish: ränna
- Old Danish: rænnæ
- Danish: rende
References edit
- “renna”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press