rutuba
See also: Rutuba
Latin edit
Etymology edit
Perhaps a blend of ruō (“hurry, rush”) + turba (“stir”).[1]
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈru.tu.ba/, [ˈrʊt̪ʊbä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈru.tu.ba/, [ˈruːt̪ubä]
Noun edit
rutuba f (genitive rutubae); first declension
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | rutuba | rutubae |
Genitive | rutubae | rutubārum |
Dative | rutubae | rutubīs |
Accusative | rutubam | rutubās |
Ablative | rutubā | rutubīs |
Vocative | rutuba | rutubae |
Synonyms edit
References edit
- ^ Walde, Alois, Hofmann, Johann Baptist (1954) “rutuba”, in Lateinisches etymologisches Wörterbuch (in German), 3rd edition, volume 2, Heidelberg: Carl Winter, page 456
- “rutuba”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- rutuba in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Swahili edit
Etymology edit
Borrowed from Arabic رُطُوبَة (ruṭūba).
Pronunciation edit
Audio (Kenya) (file)
Noun edit
rutuba (n class, plural rutuba)
Derived terms edit
- Verbal derivations:
- Causative: -rutubisha
- Stative: -rutubika