sacerdotula
Latin edit
Etymology edit
From sacerdōs (“priest, priestess”) + -ula f (diminutive suffix), from sacer (“sacred, holy”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /sa.kerˈdoː.tu.la/, [s̠äkɛrˈd̪oːt̪ʊɫ̪ä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /sa.t͡ʃerˈdo.tu.la/, [sät͡ʃerˈd̪ɔːt̪ulä]
Noun edit
sacerdōtula f (genitive sacerdōtulae); first declension
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sacerdōtula | sacerdōtulae |
Genitive | sacerdōtulae | sacerdōtulārum |
Dative | sacerdōtulae | sacerdōtulīs |
Accusative | sacerdōtulam | sacerdōtulās |
Ablative | sacerdōtulā | sacerdōtulīs |
Vocative | sacerdōtula | sacerdōtulae |
Related terms edit
Related terms
- sacer
- sacerdōs
- sacerdōtālis
- sacerdōtium
- sacrāmentālis
- sacrāmentum
- sacrārium
- sacrārius
- sacrātē
- sacrātiō
- sacrātor
- sacricola
- sacrifer
- sacrificālis
- sacrificātiō
- sacrificātor
- sacrificātus
- sacrificiolus
- sacrificium
- sacrificō
- sacrificulus
- sacrificus
- sacrilegē
- sacrilegium
- sacrilegus
- sacrō
- sacrōsanctus
- sacrum
References edit
- “sacerdotula”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sacerdotula in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.