sacrarius
Latin edit
Etymology edit
From sacer (“sacred, holy”) + -ārius.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /saˈkraː.ri.us/, [s̠äˈkräːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /saˈkra.ri.us/, [säˈkräːrius]
Noun edit
sacrārius m (genitive sacrāriī or sacrārī); second declension
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sacrārius | sacrāriī |
Genitive | sacrāriī sacrārī1 |
sacrāriōrum |
Dative | sacrāriō | sacrāriīs |
Accusative | sacrārium | sacrāriōs |
Ablative | sacrāriō | sacrāriīs |
Vocative | sacrārie | sacrāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms edit
Related terms
- sacer
- sacerdōs
- sacerdōtālis
- sacerdōtium
- sacerdōtula
- sacrāmentālis
- sacrāmentum
- sacrārium
- sacrātē
- sacrātiō
- sacrātor
- sacricola
- sacrifer
- sacrificālis
- sacrificātiō
- sacrificātor
- sacrificātus
- sacrificiolus
- sacrificium
- sacrificō
- sacrificulus
- sacrificus
- sacrilegē
- sacrilegium
- sacrilegus
- sacrō
- sacrōsanctus
- sacrum
References edit
- “sacrarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sacrarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.