sjednocení

Czech

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈsjɛdnot͡sɛɲiː]

Etymology 1

From sjednotit +‎ -ení.

Noun

sjednocení n

1. verbal noun of sjednotit
2. (set theory) union
3. unification

Declension

Declension of sjednocení (neuter in -í/-ý)

	singular	plural
nominative	sjednocení	sjednocení
genitive	sjednocení	sjednocení
dative	sjednocení	sjednocením
accusative	sjednocení	sjednocení
vocative	sjednocení	sjednocení
locative	sjednocení	sjednoceních
instrumental	sjednocením	sjednoceními

Related terms

• jednota f
• jednotlivý
• sjednocený
• sjednotit
• sjednotitel m

 

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

sjednocení

1. animate masculine nominative/vocative plural of sjednocený

Further reading

• “sjednocení”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935-1957
• “sjednocení”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
• “sjednocení”, in Internetová jazyková příručka (in Czech)