slikken
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch slicken, from Old Dutch *slikkon, from Proto-Germanic *slikkōną.
Pronunciation edit
Verb edit
slikken
- to swallow
Inflection edit
| Conjugation of slikken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | slikken | |||
| past singular | slikte | |||
| past participle | geslikt | |||
| infinitive | slikken | |||
| gerund | slikken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | slik | slikte | ||
| 2nd person sing. (jij) | slikt | slikte | ||
| 2nd person sing. (u) | slikt | slikte | ||
| 2nd person sing. (gij) | slikt | slikte | ||
| 3rd person singular | slikt | slikte | ||
| plural | slikken | slikten | ||
| subjunctive sing.1 | slikke | slikte | ||
| subjunctive plur.1 | slikken | slikten | ||
| imperative sing. | slik | |||
| imperative plur.1 | slikt | |||
| participles | slikkend | geslikt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Related terms edit
Descendants edit
- Afrikaans: sluk