sociatio
Latin edit
Etymology edit
From socius.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /so.kiˈaː.ti.oː/, [s̠ɔkiˈäːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /so.t͡ʃiˈat.t͡si.o/, [sot͡ʃiˈät̪ː͡s̪io]
Noun edit
sociātiō f (genitive sociātiōnis); third declension
- union, association
- c. 410 CE – c. 420 CE, Martianus Capella, De nuptiis Philologiae et Mercurii 2.109:
- Sic igitur rata inter eos sociatio copulam nuptialem vera ratione constrinxit, ex quo commodissimum sibi connubium laetabunda alio mentis fluctu multivida concitavit.
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sociātiō | sociātiōnēs |
Genitive | sociātiōnis | sociātiōnum |
Dative | sociātiōnī | sociātiōnibus |
Accusative | sociātiōnem | sociātiōnēs |
Ablative | sociātiōne | sociātiōnibus |
Vocative | sociātiō | sociātiōnēs |
References edit
- “sociatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sociatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.