sprzątacz

Polish

Etymology

From sprzątać +‎ -acz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspʂɔn.tat͡ʂ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔntat͡ʂ
• Syllabification: sprzą‧tacz

Noun

sprzątacz m pers (female equivalent sprzątaczka)

1. cleaner (person who cleans)

Declension

Declension of sprzątacz

	singular	plural
nominative	sprzątacz	sprzątacze
genitive	sprzątacza	sprzątaczy
dative	sprzątaczowi	sprzątaczom
accusative	sprzątacza	sprzątaczy
instrumental	sprzątaczem	sprzątaczami
locative	sprzątaczu	sprzątaczach
vocative	sprzątaczu	sprzątacze

Related terms

verbs

• posprzątać
• sprzątać
• sprzątnąć
• uprzątać
• uprzątnąć
• wysprzątać

 

Further reading

• sprzątacz in Polish dictionaries at PWN