terugkaatsen
Dutch
editEtymology
editPronunciation
editAudio: (file)
Verb
editterugkaatsen
Inflection
editConjugation of terugkaatsen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | terugkaatsen | |||
past singular | kaatste terug | |||
past participle | teruggekaatst | |||
infinitive | terugkaatsen | |||
gerund | terugkaatsen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | kaats terug | kaatste terug | terugkaats | terugkaatste |
2nd person sing. (jij) | kaatst terug | kaatste terug | terugkaatst | terugkaatste |
2nd person sing. (u) | kaatst terug | kaatste terug | terugkaatst | terugkaatste |
2nd person sing. (gij) | kaatst terug | kaatste terug | terugkaatst | terugkaatste |
3rd person singular | kaatst terug | kaatste terug | terugkaatst | terugkaatste |
plural | kaatsen terug | kaatsten terug | terugkaatsen | terugkaatsten |
subjunctive sing.1 | kaatse terug | kaatste terug | terugkaatse | terugkaatste |
subjunctive plur.1 | kaatsen terug | kaatsten terug | terugkaatsen | terugkaatsten |
imperative sing. | kaats terug | |||
imperative plur.1 | kaatst terug | |||
participles | terugkaatsend | teruggekaatst | ||
1) Archaic. |