toenemen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch toenemen. Equivalent to toe +‎ nemen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtu.neː.mə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: toe‧ne‧men

Verb

toenemen

1. (intransitive) to increase

   Het aantal werklozen neemt toe.

   The number of unemployed is increasing.

Inflection

Conjugation of toenemen (strong class 4, separable)
infinitive	toenemen
past singular	nam toe
past participle	toegenomen
infinitive	toenemen
gerund	toenemen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	neem toe	nam toe	toeneem	toenam
2nd person sing. (jij)	neemt toe	nam toe	toeneemt	toenam
2nd person sing. (u)	neemt toe	nam toe	toeneemt	toenam
2nd person sing. (gij)	neemt toe	naamt toe	toeneemt	toenaamt
3rd person singular	neemt toe	nam toe	toeneemt	toenam
plural	nemen toe	namen toe	toenemen	toenamen
subjunctive sing.1	neme toe	name toe	toeneme	toename
subjunctive plur.1	nemen toe	namen toe	toenemen	toenamen
imperative sing.	neem toe
imperative plur.1	neemt toe
participles	toenemend	toegenomen
1) Archaic.

Antonyms

• afnemen

Derived terms

• toename

Descendants

• Afrikaans: toeneem
• Negerhollands: neem toe

Anagrams

• nemen toe