ucałować

Old Polish

Etymology

From u- +‎ całować. First attested in the middle of the 15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ut͡saɫɔvat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ut͡saɫɔvat͡ɕ/

Verb

ucałować pf (imperfective całować)

1. to kiss (to touch with the lips)

   Synonym: pocałować

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 387:

     Oczyecz yego... padl na yego schyyą, oblapyvschy vczalowal y (leg. ji 'go' osculatus est eum Luc 15, 20)

     [Ociec jego... padł na jego szyję, a obłapiwszy ucałował ji (osculatus est eum Luc 15, 20)]

Derived terms

noun

• ucałowanie

 

Related terms

adjective

• cały

 

adverbs

• cale
• cało

 

nouns

• całowanie
• całość
• pocałowanie

 

verbs

• celić impf

 

Descendants

• Polish: ucałować

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “ucałować”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish ucałować. By surface analysis, u- +‎ całować.

Pronunciation

• IPA^(key): /u.t͡saˈwɔ.vat͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /u.t͡saˈɫɔ.vat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: u‧ca‧ło‧wać

Verb

ucałować pf (imperfective całować)

1. (transitive) to kiss (to touch with the lips)

   Synonym: pocałować

2. (reflexive with się) to kiss (to touch each other’s lips)

   Synonym: pocałować

Conjugation

Conjugation of ucałować pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ucałować
future tense	1st	ucałuję			ucałujemy
	2nd	ucałujesz			ucałujecie
	3rd	ucałuje			ucałują
	impersonal	ucałuje się
past tense	1st	ucałowałem, -(e)m ucałował	ucałowałam, -(e)m ucałowała	ucałowałom, -(e)m ucałowało	ucałowaliśmy, -(e)śmy ucałowali	ucałowałyśmy, -(e)śmy ucałowały
	2nd	ucałowałeś, -(e)ś ucałował	ucałowałaś, -(e)ś ucałowała	ucałowałoś, -(e)ś ucałowało	ucałowaliście, -(e)ście ucałowali	ucałowałyście, -(e)ście ucałowały
	3rd	ucałował	ucałowała	ucałowało	ucałowali	ucałowały
	impersonal	ucałowano
conditional	1st	ucałowałbym, bym ucałował	ucałowałabym, bym ucałowała	ucałowałobym, bym ucałowało	ucałowalibyśmy, byśmy ucałowali	ucałowałybyśmy, byśmy ucałowały
	2nd	ucałowałbyś, byś ucałował	ucałowałabyś, byś ucałowała	ucałowałobyś, byś ucałowało	ucałowalibyście, byście ucałowali	ucałowałybyście, byście ucałowały
	3rd	ucałowałby, by ucałował	ucałowałaby, by ucałowała	ucałowałoby, by ucałowało	ucałowaliby, by ucałowali	ucałowałyby, by ucałowały
	impersonal	ucałowano by
imperative	1st	niech ucałuję			ucałujmy
	2nd	ucałuj			ucałujcie
	3rd	niech ucałuje			niech ucałują
passive adjectival participle		ucałowany	ucałowana	ucałowane	ucałowani	ucałowane
anterior adverbial participle		ucałowawszy
verbal noun		ucałowanie

Derived terms

noun

• ucałowanie

 

Further reading

• ucałować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ucałować in Polish dictionaries at PWN
• Aleksandra Wieczorek (19.09.2018) “UCAŁOWAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “ucałować”, in Słownik języka polskiego‎^[2]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “ucałować”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[3]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “ucałować”, in Słownik języka polskiego‎^[4] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 207
• ucałować in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego