unaukowić

Polish

Etymology

From u- +‎ naukowy +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /u.na.u.kɔ.vit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔvit͡ɕ
• Syllabification: u‧na‧u‧ko‧wić

Verb

unaukowić pf (imperfective unaukowiać)

1. (transitive) to make scientific

Conjugation

Conjugation of unaukowić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		unaukowić
future tense	1st	unaukowię			unaukowimy
	2nd	unaukowisz			unaukowicie
	3rd	unaukowi			unaukowią
	impersonal	unaukowi się
past tense	1st	unaukowiłem, -(e)m unaukowił	unaukowiłam, -(e)m unaukowiła	unaukowiłom, -(e)m unaukowiło	unaukowiliśmy, -(e)śmy unaukowili	unaukowiłyśmy, -(e)śmy unaukowiły
	2nd	unaukowiłeś, -(e)ś unaukowił	unaukowiłaś, -(e)ś unaukowiła	unaukowiłoś, -(e)ś unaukowiło	unaukowiliście, -(e)ście unaukowili	unaukowiłyście, -(e)ście unaukowiły
	3rd	unaukowił	unaukowiła	unaukowiło	unaukowili	unaukowiły
	impersonal	unaukowiono
conditional	1st	unaukowiłbym, bym unaukowił	unaukowiłabym, bym unaukowiła	unaukowiłobym, bym unaukowiło	unaukowilibyśmy, byśmy unaukowili	unaukowiłybyśmy, byśmy unaukowiły
	2nd	unaukowiłbyś, byś unaukowił	unaukowiłabyś, byś unaukowiła	unaukowiłobyś, byś unaukowiło	unaukowilibyście, byście unaukowili	unaukowiłybyście, byście unaukowiły
	3rd	unaukowiłby, by unaukowił	unaukowiłaby, by unaukowiła	unaukowiłoby, by unaukowiło	unaukowiliby, by unaukowili	unaukowiłyby, by unaukowiły
	impersonal	unaukowiono by
imperative	1st	niech unaukowię			unaukówmy
	2nd	unauków			unaukówcie
	3rd	niech unaukowi			niech unaukowią
passive adjectival participle		unaukowiony	unaukowiona	unaukowione	unaukowieni	unaukowione
anterior adverbial participle		unaukowiwszy
verbal noun		unaukowienie

Related terms

nouns

• nauka
• naukowiec

 

Further reading

• unaukowić in Polish dictionaries at PWN