See also: væn, väen, vän, and vaͤn

Estonian edit

Etymology edit

From Old East Slavic воина (voina, war). Compare Russian война (vojna, war). Cognate with Finnish vaino. Alternatively of Baltic origin; compare Latvian vaina (fault, guilt). The word appears in older literature often with the meaning of "war".

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈvɑe̯n/, [ˈvɑe̯n]

Noun edit

vaen (genitive vaenu, partitive vaenu)

  1. hostility, enmity
    Sõja ajal suurenes vaen kahe riigi vahel.
    During the war, hostilities between the two countries increased.

Inflection edit

Declension of vaen (ÕS type 22e/riik, length gradation)
singular plural
nominative vaen vaenud
accusative nom.
gen. vaenu
genitive vaenude
partitive vaenu vaene
vaenusid
illative vaenu
vaenusse
vaenudesse
vaenesse
inessive vaenus vaenudes
vaenes
elative vaenust vaenudest
vaenest
allative vaenule vaenudele
vaenele
adessive vaenul vaenudel
vaenel
ablative vaenult vaenudelt
vaenelt
translative vaenuks vaenudeks
vaeneks
terminative vaenuni vaenudeni
essive vaenuna vaenudena
abessive vaenuta vaenudeta
comitative vaenuga vaenudega

References edit

  • vaen in Sõnaveeb (Eesti Keele Instituut)
  • vaen”, in [EKSS] Eesti keele seletav sõnaraamat [Descriptive Dictionary of the Estonian Language] (in Estonian) (online version), Tallinn: Eesti Keele Sihtasutus (Estonian Language Foundation), 2009

Middle Dutch edit

Etymology edit

From Old Dutch fān, from Proto-West Germanic *fą̄han.

Verb edit

vâen

  1. to catch, to capture
  2. to seize, to grab
  3. to catch, to intercept (something in the air)
  4. to imprison
  5. to conquer (of a city)

Inflection edit

This verb needs an inflection-table template.

Alternative forms edit

Derived terms edit

Descendants edit

  • Dutch: vangen
    • Afrikaans: vang
    • Berbice Creole Dutch: fanggi
    • Negerhollands: vang, faṅ
    • Skepi Creole Dutch: fank
    • Aukan: fanga
    • Sranan Tongo: fanga
  • Limburgish: vange

Further reading edit