verblijden
Dutch edit
Etymology edit
From blij + ver- -en, preserving an older -d- that was lost in blij itself.
Pronunciation edit
Verb edit
verblijden
- to gladden
- Want jou liefde waarmee jij mij soms verblijdt, wil ik liever liever liever liever voor altijd. — Because your love with which you sometimes gladden me, I want preferably forever. (Nick en Simon – Rosanne)
Inflection edit
| Conjugation of verblijden (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | verblijden | |||
| past singular | verblijdde | |||
| past participle | verblijd | |||
| infinitive | verblijden | |||
| gerund | verblijden n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | verblijd | verblijdde | ||
| 2nd person sing. (jij) | verblijdt | verblijdde | ||
| 2nd person sing. (u) | verblijdt | verblijdde | ||
| 2nd person sing. (gij) | verblijdt | verblijdde | ||
| 3rd person singular | verblijdt | verblijdde | ||
| plural | verblijden | verblijdden | ||
| subjunctive sing.1 | verblijde | verblijdde | ||
| subjunctive plur.1 | verblijden | verblijdden | ||
| imperative sing. | verblijd | |||
| imperative plur.1 | verblijdt | |||
| participles | verblijdend | verblijd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Descendants edit
- Negerhollands: verbly