verlammen
Dutch edit
Etymology edit
Inherited from Middle Dutch verlammen. Equivalent to lam + ver- -en or ver- + lammen.
Pronunciation edit
Verb edit
verlammen
Inflection edit
Inflection of verlammen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | verlammen | |||
past singular | verlamde | |||
past participle | verlamd | |||
infinitive | verlammen | |||
gerund | verlammen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | verlam | verlamde | ||
2nd person sing. (jij) | verlamt | verlamde | ||
2nd person sing. (u) | verlamt | verlamde | ||
2nd person sing. (gij) | verlamt | verlamde | ||
3rd person singular | verlamt | verlamde | ||
plural | verlammen | verlamden | ||
subjunctive sing.1 | verlamme | verlamde | ||
subjunctive plur.1 | verlammen | verlamden | ||
imperative sing. | verlam | |||
imperative plur.1 | verlamt | |||
participles | verlammend | verlamd | ||
1) Archaic. |