verzieken
Dutch edit
Etymology edit
From ziek (“ill”) + ver- -en (factitive circumfix).
Pronunciation edit
Verb edit
verzieken
- (transitive) to make toxic, to wreck (mood, atmosphere)
- 2024 March 22, Emma Curvers, “Ik heb geprobeerd medelijden te voelen met Tom Egbers – en dat is spectaculair mislukt”, in Volkskrant[1], archived from the original on 23-03-2024:
- Het vervolg op #MeToo ging over gedrag dat technisch gezien misschien legaal is, en juist daardoor zo ongestoord de werksfeer kan verzieken.
- The continuation of #MeToo was about behaviour that might technically be legal and precisely because of that is so easily allowed to wreck the work atmosphere.
- (dated, transitive) to make ill
- (dated, intransitive) to become ill
Inflection edit
| Inflection of verzieken (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | verzieken | |||
| past singular | verziekte | |||
| past participle | verziekt | |||
| infinitive | verzieken | |||
| gerund | verzieken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | verziek | verziekte | ||
| 2nd person sing. (jij) | verziekt | verziekte | ||
| 2nd person sing. (u) | verziekt | verziekte | ||
| 2nd person sing. (gij) | verziekt | verziekte | ||
| 3rd person singular | verziekt | verziekte | ||
| plural | verzieken | verziekten | ||
| subjunctive sing.1 | verzieke | verziekte | ||
| subjunctive plur.1 | verzieken | verziekten | ||
| imperative sing. | verziek | |||
| imperative plur.1 | verziekt | |||
| participles | verziekend | verziekt | ||
| 1) Archaic. | ||||