voltooien

Dutch

Etymology

From vol- +‎ tooien.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -oːi̯ən

Verb

voltooien

1. to complete (to finish)

Conjugation

Conjugation of voltooien (weak, prefixed)
infinitive	voltooien
past singular	voltooide
past participle	voltooid
infinitive	voltooien
gerund	voltooien n
	present tense	past tense
1st person singular	voltooi	voltooide
2nd person sing. (jij)	voltooit, voltooi2	voltooide
2nd person sing. (u)	voltooit	voltooide
2nd person sing. (gij)	voltooit	voltooide
3rd person singular	voltooit	voltooide
plural	voltooien	voltooiden
subjunctive sing.1	voltooie	voltooide
subjunctive plur.1	voltooien	voltooiden
imperative sing.	voltooi
imperative plur.1	voltooit
participles	voltooiend	voltooid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• voltooibaar
• voltooiing

Descendants

• Afrikaans: voltooi