vum

See also: -vum

English

Etymology

Alteration of vow.

Pronunciation

• (UK) IPA^(key): /vʌm/

  • Audio (Southern England)

    (file)

• Rhymes: -ʌm

Verb

vum (third-person singular simple present vums, present participle vumming, simple past and past participle vummed)

1. (US, colloquial) To vow, swear.
   • 1851 November 14, Herman Melville, “Ch. 3”, in Moby-Dick; or, The Whale, 1st American edition, New York, N.Y.: Harper & Brothers; London: Richard Bentley, →OCLC:

     I vum it's Sunday—you won't see that harpooneer to-night; he's come to anchor somewhere—come along then; do come; won't ye come?

Interjection

vum

1. (US) An exclamation of surprise.

Luxembourgish

Contraction

vum

1. Contraction of vun dem.

Romanian

Etymology

Onomatopoeic.

Interjection

vum

1. vroom

Volapük

Noun

vum (nominative plural vums)

1. worm

Declension

declension of vum

	singular	plural
nominative	vum	vums
genitive	vuma	vumas
dative	vume	vumes
accusative	vumi	vumis
vocative 1	o vum!	o vums!
predicative 2	vumu	vumus

• ¹ status as a case is disputed
• ² in later, non-classical Volapük only