weerstaanbaar
Dutch edit
Etymology edit
From weerstaan (“to resist”) + -baar (“able”).
Pronunciation edit
Adjective edit
weerstaanbaar (comparative weerstaanbaarder, superlative weerstaanbaarst)
- Resistible; susceptible to being opposed or resisted.
Inflection edit
Inflection of weerstaanbaar | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | weerstaanbaar | |||
inflected | weerstaanbare | |||
comparative | weerstaanbaarder | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | weerstaanbaar | weerstaanbaarder | het weerstaanbaarst het weerstaanbaarste | |
indefinite | m./f. sing. | weerstaanbare | weerstaanbaardere | weerstaanbaarste |
n. sing. | weerstaanbaar | weerstaanbaarder | weerstaanbaarste | |
plural | weerstaanbare | weerstaanbaardere | weerstaanbaarste | |
definite | weerstaanbare | weerstaanbaardere | weerstaanbaarste | |
partitive | weerstaanbaars | weerstaanbaarders | — |