zelfmedelijdend

Dutch

Etymology

From zelf- +‎ medelijdend.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌzɛlfˈmeːdəlɛi̯dənt/

• Hyphenation: zelf‧me‧de‧lij‧dend

Adjective

zelfmedelijdend (comparative zelfmedelijdender, superlative zelfmedelijdendst)

1. self-pitying, sorry for oneself, maudlin

Declension

Declension of zelfmedelijdend
uninflected	zelfmedelijdend
inflected	zelfmedelijdende
comparative	zelfmedelijdender
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		zelfmedelijdend	zelfmedelijdender	het zelfmedelijdendst het zelfmedelijdendste
indefinite	m./f. sing.	zelfmedelijdende	zelfmedelijdendere	zelfmedelijdendste
	n. sing.	zelfmedelijdend	zelfmedelijdender	zelfmedelijdendste
	plural	zelfmedelijdende	zelfmedelijdendere	zelfmedelijdendste
definite		zelfmedelijdende	zelfmedelijdendere	zelfmedelijdendste
partitive		zelfmedelijdends	zelfmedelijdenders	—

Related terms

• zelfmedelijden