çakal
Turkish
editEtymology
editFrom Ottoman Turkish چقال (çakal), from Persian شغال (šağâl), from Sanskrit शृगाल (śṛgāla, “jackal”).
Pronunciation
editNoun
editçakal (definite accusative çakalı, plural çakallar)
- jackal
- (derogatory) an opportunistic, wily, sneaky and deceptive person
- (derogatory) a detestable person, scoundrel
Declension
editDescendants
editReferences
edit- Nişanyan, Sevan (2002–) “çakal”, in Nişanyan Sözlük