çapkın

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish چاپقین (çapkın). By surface analysis, çap- (“to pillage”) +‎ -kın (adjective-forming suffix).

Pronunciation

• IPA^(key): /tʃapˈkɯn/
• Hyphenation: çap‧kın

Adjective

çapkın

1. debaucherous
2. erotic, flirtatious
3. naughty, playful

Declension

predicative forms of çapkın

present tense
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I am)	çapkınım	çapkın mıyım?	çapkın değilim	çapkın değil miyim?
sen (you are)	çapkınsın	çapkın mısın?	çapkın değilsin	çapkın değil misin?
o (he/she/it is)	çapkın / çapkındır	çapkın mı?	çapkın değil	çapkın değil mi?
biz (we are)	çapkınız	çapkın mıyız?	çapkın değiliz	çapkın değil miyiz?
siz (you are)	çapkınsınız	çapkın mısınız?	çapkın değilsiniz	çapkın değil misiniz?
onlar (they are)	çapkın(lar)	çapkın(lar) mı?	çapkın değil(ler)	çapkın değiller mi?
past tense
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I was)	çapkındım	çapkın mıydım?	çapkın değildim	çapkın değil miydim?
sen (you were)	çapkındın	çapkın mıydın?	çapkın değildin	çapkın değil miydin?
o (he/she/it was)	çapkındı	çapkın mıydı?	çapkın değildi	çapkın değil miydi?
biz (we were)	çapkındık	çapkın mıydık?	çapkın değildik	çapkın değil miydik?
siz (you were)	çapkındınız	çapkın mıydınız?	çapkın değildiniz	çapkın değil miydiniz?
onlar (they were)	çapkındılar	çapkın mıydılar?	çapkın değildi(ler) / değillerdi	çapkın değil miydiler?
indirect past
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I was)	çapkınmışım	çapkın mıymışım?	çapkın değilmişim	çapkın değil miymişim?
sen (you were)	çapkınmışsın	çapkın mıymışsın?	çapkın değilmişsin	çapkın değil miymişsin?
o (he/she/it was)	çapkınmış	çapkın mıymış?	çapkın değilmiş	çapkın değil miymiş?
biz (we were)	çapkınmışız	çapkın mıymışız?	çapkın değilmişiz	çapkın değil miymişiz?
siz (you were)	çapkınmışsınız	çapkın mıymışsınız?	çapkın değilmişsiniz	çapkın değil miymişsiniz?
onlar (they were)	çapkınmışlar	çapkın mıymışlar?	çapkın değilmiş(ler) / değillermiş	çapkın değil miymişler?
conditional
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (if I)	çapkınsam	çapkın mıysam?	çapkın değilsem	çapkın değil miysem?
sen (if you)	çapkınsan	çapkın mıysan?	çapkın değilsen	çapkın değil miysen?
o (if he/she/it)	çapkınsa	çapkın mıysa?	çapkın değilse	çapkın değil miyse?
biz (if we)	çapkınsak	çapkın mıysak?	çapkın değilsek	çapkın değil miysek?
siz (if you)	çapkınsanız	çapkın mıysanız?	çapkın değilseniz	çapkın değil miyseniz?
onlar (if they)	çapkınsalar	çapkın mıysalar?	çapkın değilseler / değillerse	çapkın değil miyseler?

Noun

çapkın (definite accusative çapkını, plural çapkınlar)

1. a debaucherous person
2. A term of endearment

Declension

Inflection
Nominative	çapkın
Definite accusative	çapkını
	Singular	Plural
Nominative	çapkın	çapkınlar
Definite accusative	çapkını	çapkınları
Dative	çapkına	çapkınlara
Locative	çapkında	çapkınlarda
Ablative	çapkından	çapkınlardan
Genitive	çapkının	çapkınların

Derived terms

• Acem çapkını
• çapkınca
• çapkınlaşmak
• çapkınlık
• mahalle çapkını
• yalıçapkını

 

Further reading

• “çapkın”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “çapkın”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 885a
• Nişanyan, Sevan (2002–) “çapkın”, in Nişanyan Sözlük