öbek
See also: Öbek
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish اوبك (öbek), from an earlier *höbek. Nişanyan compares to oba (“clan”) and Mongolian [script needed] (öbči, “whole, all”),[1][2] from Proto-Mongolic *(h)öb- (“complete, whole”).
Noun edit
öbek (definite accusative öbeği, plural öbekler)
Declension edit
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | öbek | |
Definite accusative | öbeği | |
Singular | Plural | |
Nominative | öbek | öbekler |
Definite accusative | öbeği | öbekleri |
Dative | öbeğe | öbeklere |
Locative | öbekte | öbeklerde |
Ablative | öbekten | öbeklerden |
Genitive | öbeğin | öbeklerin |
Synonyms edit
Related terms edit
Further reading edit
- “öbek”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
References edit
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “öbek”, in Nişanyan Sözlük
- ^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*(h)öɣ- / *(h)öb-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill