önce
See also: once
Turkish
editEtymology
editInherited from Ottoman Turkish اوڭجه (öñce), a derivation from Proto-Turkic *öŋ (“front”).[1]
Pronunciation
editAdverb
editönce
Noun
editönce
Declension
edit| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | önce | |
| Definite accusative | önceyi | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | önce | önceler |
| Definite accusative | önceyi | önceleri |
| Dative | önceye | öncelere |
| Locative | öncede | öncelerde |
| Ablative | önceden | öncelerden |
| Genitive | öncenin | öncelerin |
Synonyms
edit- evvel (obsolete)
Antonyms
editReferences
edit- ^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*öŋ”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
Further reading
edit- önce in Reverso (Turkish-English)