úbrigðr

Old Norse

Etymology

From ú- +‎ brigðr.

Adjective

úbrigðr

1. unchanged, steadfast

Declension

    Strong declension of úbrigðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	úbrigðr	úbrigð	úbrigt
accusative	úbrigðan	úbrigða	úbrigt
dative	úbrigðum	úbrigðri	úbrigðu
genitive	úbrigðs	úbrigðrar	úbrigðs
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	úbrigðir	úbrigðar	úbrigð
accusative	úbrigða	úbrigðar	úbrigð
dative	úbrigðum	úbrigðum	úbrigðum
genitive	úbrigðra	úbrigðra	úbrigðra

    Weak declension of úbrigðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	úbrigði	úbrigða	úbrigða
accusative	úbrigða	úbrigðu	úbrigða
dative	úbrigða	úbrigðu	úbrigða
genitive	úbrigða	úbrigðu	úbrigða
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	úbrigðu	úbrigðu	úbrigðu
accusative	úbrigðu	úbrigðu	úbrigðu
dative	úbrigðum	úbrigðum	úbrigðum
genitive	úbrigðu	úbrigðu	úbrigðu

References

• úbrigðr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.